Liturgisch Bloemstuk

De mooiste dingen in het leven vallen ons toe. Je levenslust. Iemand die voor je kiest, die jou liefheeft. Ervaringen die het leven van alle dag kleur geven: van een fascinerende zonsopgang tot de hartelijke woorden van iemand in je omgeving. Het zijn de grote en kleine verrassingen die het leven glans geven. Je kunt ze zelf niet organiseren, je ontvangt ze. De kerk is bij uitstek een plek van zulke verrassingen.

Ervaringen die je dankbaar stemmen. Liefde en genade van God worden ons aangezegd. Wat er ook is gebeurd of aan welk kwaad je ook debet bent, je mag uit genade opnieuw beginnen. In de kerk leven we van wat we ontvangen. Genade is de grondtoon".

Als basis voor de symbolische schikking is een pot gebruikt die onderaan smal is en naar boven breder uitloopt. Hiermee wordt "ontvangen" gesymboliseerd. De pot is niet tot aan de rand gevuld, maar blijft open om het ontvangende te benadrukken.

Op de rand van de pot rust een verticale zuil van grassen, ze reiken naar de hemel. Grassen die de herinnering dragen van een voorbije lente, zomer en herfst.  De zuil wordt in de loop der weken alsmaar groener, hoop op een nieuwe lente.

Lucas 20,9-19
In deze lezing staat het toekomstige lijden centraal op twee manieren, een verwijzing naar het lijden van Jezus en de tekst uit Johannes 15: "Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Als jullie in Mij blijven en Ik blijf in jullie, brengen jullie veel vrucht voort. Want zonder Mij kunnen jullie niets doen." De rank en de druif horen bij elkaar, evenals het werken in de wijngaard bijdraagt aan deze verbinding.